اهمیت آمینواسید ها در خوراک جیره

یکی از عوامل تغذیه ای که بر سلامت و عملکرد دستگاه گوارش حیوانات تأثیر دارد محتوا و نوع جیره غذایی است. اسیدهای آمینه علاوه بر اینکه واحدهای سازنده پروتئین ها و پپتیدها هستند، برای سنتز بسیاری از مولکول های فعال زیستی که در تنظیم مسیرهای سیگنالینگ و متابولیسم در بدن شرکت می کنند، ضروری هستند. اسیدهای آمینه به دو دسته آمینو اسیدهای ضروری و غیرضروری تقسیم می‌شوند که بدن موجود زنده قادر به تولید آمینو اسیدهای ضروری مانند لیزین، متیونین و ترئونین نیست و باید از طریق منابع غذایی کسب شود. عملکرد ساختارهای لنفاوی وابسته به دستگاه گوارش به طور معنی‌داری تحت تأثیر سطح اسیدآمینه های در دسترس حیوان می‌باشد. از این رو، با توجه به نقش حیاتی آمینواسیدهای ضروری در سلامت حیوان، ایجاد شرایط بهبود حداکثری جذب اسید های آمینه در بهبود عملکرد حیوان اثر به سزایی دارد.

آمینواسیدهای ⁺PK

محصولات آمینواسیدهای ⁺PK شامل آمینواسیدهای غنی شده با پتاسیم آلی، اسیدهای آلی و پری بیوتیک است که باعث بهبود میزان و سرعت جذب آمینواسیدها می شوند که یک ویژگی متمایزکننده آن ها از سایر آمینواسیدهای رایج است.

اسیدهای آلی موجب بهبود یکپارچگی روده، افزایش تکثیر سلول های اپیتلیال روده و افزایش ارتفاع پرز شده و در نتیجه سطح جذبی دستگاه گوارش را بهبود می دهند. همچنین پری بیوتیک ها باعث بهبود مورفولوژی دستگاه گوارش حیوان می شوند.  بهبود رشد پرز و توسعه کریپت در بافت اپیتلیال روده، سایت های جذب آمینواسیدها را افزایش می دهد. از طرفی پری بیوتیک باعث جلوگیری از چسبندگی میکروب های مضر به پرزهای روده از طریق اتصال به گیرنده های کربوهیدراتی سطحی آنها می شوند، از این رو مانع کلونیزاسیون باکتری ها و اشغال سطح انتروسیت ها می شوند. بنابراین سطح در دسترس برای جذب مواد مغذی مانند آمینواسیدها افزایش می یابد.

از طرفی، میکروبیوتای موجود در دستگاه گوارش در ورود اسیدهای آمینه به گردش خون برای استفاده در کل بدن میزبان تأثیر می گذارند. تغییرات در ترکیب و فراوانی باکتری‌های دستگاه گوارش، ممکن است عملکرد و فیزیولوژی و متابولیسم میزبان را تغییر دهد. پری بیوتیک ها بر تغییر فراوانی و فعالیت باکتری های دستگاه گوارش اثرگذار است و با توجه به نقش میکروبیوتا در متابولیسم آمینواسیدها باعث بهبود یا جلوگیری از ایجاد برخی از سندرم های متابولیکی نیز می شوند.

برای انتقال مواد در جهت خلاف شیب غلظت و شیب الکتریکی، نیاز به مصرف انرژی وجود دارد که انرژی آن از عملکرد پمپ های سدیم-پتاسیم ATPase تآمین می شود. جذب آمینواسیدها از لومن روده به خون توسط ناقل های پروتئینی در غشا از طریق هم انتقالی با پمپ سدیم-پتاسیم انجام می شود. پمپ سدیم-پتاسیم یکی از ATPaseهای نوع P است که در غشای تمام سلول‌های جانوری وجود دارد و با هیدرولیز هر مولکول ATP، سه یون سدیم را از سلول خارج و دو یون پتاسیم را وارد سلول می‌کند. در نتیجه به ازای هر ATP یک بار الکتریکی مثبت از سلول خارج می‌شود. ساختار این پمپ از دو زیر واحد آلفا و دو زیرواحد بتا تشکیل شده است. زیر واحد آلفا دارای سه جایگاه برای سدیم و زیر واحد بتا دارای دو جایگاه برای پتاسیم است. از آنجایی که جذب اسيدهاي آمينه از حفره ي روده به جريان خون، به صورت رسانش فعال صورت پذيرفته و نیاز به انرژی دارد، بنابراین وجود پتاسیم برای حفظ کارایی پمپ های سدیم-پتاسیم ATPase ضروری است. از طرفی تامین پتاسیم های آلی به دلیل فراهمی زیستی مناسب تر منجر به بهبود عملکرد پمپ های وابسته به پتاسیم می شوند.

آنالیز ترکیبات موجود در دی ال-متیونین ⁺PK (96  درصد)

متیونین اولین اسید آمینه مهم و ضروری برای رشد در طیور محسوب شده که نقش کلیدی در ایمنی هومورال و سلولی طیور دارد و سبب افزایش لنفوسیت‌ها و سنتز مولکول‌های موثر(نظیر ایمونوگلوبولین، نیتریک اکساید، لیزوزیم و اجزای سیستم کمپلمان) می‌شود. این اسید آمینه چه به فرم ال خالص و چه به فرم دی ال نقش بسیار مهمی در عملکرد حیوان ،به عنوان گروه دهنده متیل، فعالیت های آنتی اکسیدانی و رشد و سلامت آن را به عهده دارد. از طرفی آمینو اسیدهای حاوی گوگرد مانند متیونین و سیستئین نیز برای حفظ مورفولوژی روده مفید هستند.
کمبود متیونین جیره جوجه های گوشتی می تواند سبب تضعیف عملکرد سیستم ایمنی سلولی در نتیجه کاهش جمعیت سلول‌های T در تیموس و کاهش غلظت سرمی اینترلوکین و افزایش سلول‌های آپوپتوتیک شود. همچنین بهبود سطح دسترسی به متیونین در گاوهای شیری دارای اثرات مثبت بر ساخت پروتئین شیر گاو است.

آنالیز ترکیبات موجود در ال-ترئونین ⁺PK (96  درصد)

ترئونین بخش اصلی پروتئین‌های ساختاری مانند کلاژن و الاستین است که اجزای مهم پوست و بافت همبند هستند. همچنین در متابولیسم چربی و عملکرد سیستم ایمنی نقش دارد. ترئونین سومین اسید آمینه ی محدود کننده رشد در طیور می باشد. از جمله مهمترین نقش های ترئونین در بدن می توان به بهبود پاسخ ایمنی، افزایش طول پرزهای روده و مشارکت در ترشحات روده ای، مشارکت در سنتز گلایسن و سرین، رشد بهینه پر و بهبود ضریب تبدیل غذایی اشاره نمود. کمبود ترئونین در جیره علاوه بر تاثیر بر پارامترهای عملکردی می تواند باعث کاهش کارایی استفاده از مکمل اسید آمینه ی متیونین، سیستئین و لیزین شود.

آنالیز ترکیبات موجود در ال-لیزین هیدروکلراید ⁺PK (76  درصد)

آنالیز ترکیبات موجود در ال-لیزین سولفات ⁺PK (53  درصد)

لیزین نقش عمده‌ای در سنتز پروتئین، تولید هورمون و آنزیم، جذب کلسیم ، آهن و روی دارد. همچنین برای تولید انرژی و تولید کلاژن و الاستین مهم است. سطح آنتی بادی IgG در خون در حضور ال-لیزین افزایش می یابد و از این طریق منجر به بهبود عملکرد سیستم ایمنی می شود. همچنین ال-لیزین در تولید کارنیتین نقش دارد که ماده مهمی است که تقریباً در هر سلول یافت می شود. لیزین با تشکیل ساختارهای پیوند عرضی باعث بهبود پایداری دیواره‌های سلولی می‌شود. کمبود لیزین می تواند باعث اختلال در متابولیسم اسیدهای چرب، بافت همبند معیوب و کمبود انرژی و پروتئین شود.