Skip to main content

مکمل اُپتی میکس

راهکار نوین بهبود وزن گیری

برند محصول

گروه هدف : مرغ گوشتی | مرغ تخم گذار | مرغ مادر
مزایای محصول :
  • بهینه سازی منابع پروتئین در جیره غذایی مرغ گوشتی/ مرغ تخمگذار
  • بهبود بازده کنجاله سویای مصرفی در جیره غذایی مرغ گوشتی/ مرغ تخمگذار
  • امکان کاهش مصرف کنجاله سویا در جیره غذایی
  • استفاده از چند منبع پروتئین با هدف اقتصادی کردن جیره غذایی طیور
  • بهبود ضریب تبدیل غذایی
  • کاهش وقوع افت لاشه (در اثر بالانس اسیدهای آمینه ضروری/غیرضروری)
  • تقویت کننده سیستم ایمنی
  • افزایش سرعت رشد و بهبود راندمان تولید در مرغ گوشتی
  • بهبود راندمان تولید در مرغ تخمگذار
  • بهبود درصد هچ در گله های مرغ تخمگذار
  • کاهش دهنده فشار متابولیکی در کبد و کلیه
  • بهبود مصرف خوراک در مرغ گوشتی/ مرغ تخمگذار
  • توضیحات

    انتخاب ژنتیکی در طی 50 سال گذشته منجر به افزایش (300%) نرخ رشد توده بدنی در جوجه های گوشتی شده است. همچنین افزایش سرعت رشد جوجه های گوشتی عمدتاً طی چهار هفته اول دوره پرورش رخ می دهد؛ در عین حال، این بهبود در نرخ رشد منجر به مشکلات زیادی شده است که از آن جمله می توان به افزایش حساسیت به عوامل تنش زا، بروز بیماری های متابولیکی (شایع ترین آنها سندرم مرگ ناگهانی، آسیت و مشکلات پا)، افزایش ذخیره سازی چربی در بدن و مشکلات کیفی لاشه و… اشاره کرد.

    تأمین احتیاجات برای رشد سریع طی دوره کوتاه پرورش یک اصل مهم مدیریت تغذیه محسوب می شود. اما در سال های اخیر، افزایش قیمت نهاده ها و محدودیت های تأمین آن به یکی از ابعاد مهم تهدید کننده ویژه در برخی از کشورهای در حال توسعه تبدیل شده است از این رو مطالعات و برنامه های تغذیه ای آتی در صنعت تغذیه دام و طیور باید در راستای ظهور حداکثر پتانسیل ژنتیکی باشد تا فرآیند تولید ایمن و پایدار در این صنعت تداوم یابد.
    رشد یک حیوان در درجه اول به معنای افزایش عضلات ساختاری، استخوان ها و اندام های بدن است، پتانسیل ژنتیکی تا حد زیادی سرعت رشد، ساختار بدن و وزن حیوان را تعیین می کند و خوراک سوبسترایی است که بدن باید از آن ساخته شود.

    با رشد جبرانی، حیوان قادر است تأخیر ایجاد شده در رشد قبلی را پوشش دهد و به وزن بدن در شرایط بهینه رشد (حتی بیشتر از قبل) دست یابد. برنامه های متعددی که تعمداً باعث محدودیت رشد در یک سن خاص می شوند توسط متخصصین تغذیه تنظیم شده است. پس از اعمال این برنامه ها رشد حیوانات تسریع می یاید.
    این برنامه ها علاوه بر اثر بر بهبود نرخ رشد مزایای دیگری چون بهبود ضریب تبدیل خوراک و کاهش بافت چربی در بدن و کنترل وقوع ناهنجاری های متابولیکی در پرندگان را به همراه دارند. مطالعات متعددی در زمینه رشد جبرانی جوجه های گوشتی صورت گرفته است و نتایج متناقضی نیز گزارش شده است.

    دلیل این تفاوت ها را باید در درجه اول در طراحی های مختلف برنامه ها (روش محدودیت رشد، زمان شروع، کاربرد، سطح محدودیت، نوع جیره غذایی ارائه شده پس از محدودیت)، تفاوت در مدت زمان پرورش (برنامه های قبلی شامل پرورش جوجه های گوشتی تا 56-49 روز بود، در حالی که در هیبریدهای جوجه های گوشتی مدرن، پرورش قبل از 42 روزگی یا زودتر به پایان می رسد)، پاسخ های متفاوت ناشی از جنسیت (جوجه های گوشتی نر دارای توانایی بیشتری برای رشد جبرانی در مقایسه با ماده ها هستند)، تفاوت در هیبرید آزمایش شده (هیبریدهای جوجه های گوشتی با رشد سریع رشد جبرانی کمتری نسبت به هیبریدهای کند رشد نشان می دهند) و موارد دیگر جستجو کرد. در این شرایط متغیر، استفاده از یک مکمل مغذی که ترکیب کاملی از کلیه فاکتورهای مغذی ضروری برای رشد را دارا باشد با تأمین نیازهای بدن به دستیابی به پتانسیل های پرنده کمک می کند.

    تنظیم جیره بر اساس نسبت اسیدهای آمینه ضروری و نه سطح پروتئین خام!

    هزینه های تغذیه تأثیر زیادی بر بهره وری واحدهای پرورش طیور دارد. پر هزینه ترین بخش خوراک مربوط به منابع انرژی و پروتئین است. در یک جیره نامتعادل، با سطوح پروتئین بیش از حد نیاز، هزینه خوراک بیشتر خواهد بود، بنابراین هزینه های تولید نیز افزایش می یابد؛ همچنین مازاد مواد مغذی دریافت شده در مدفوع دفع می شود که به دلیل افزایش سطح نیتروژن و فسفر در مواد دفعی تهدیدی برای محیط زیست محسوب می شود از این رو فرمولاسیون دقیق خوراک، گامی مهم در مدیریت مزارع پرورشی برای حفاظت از محیط زیست و کاهش هزینه های تولید است. اما از طرف دیگر جیره های کم پروتئین، باعث کاهش عملکرد رشد شده و خطر ابتلا به بیماری ها را افزایش می دهند.
    بنابراین تعیین سطح پروتئین مورد نیاز خوراک بایستی با توجه به نژاد، سن، مراحل و شرایط مختلف پرورش و… به دقت مورد توجه قرار گیرد. نتایج مطالعات مختلف نشان داده که بهترین و مؤثرترین روش تغذیه کاهش سطح پروتئین خام خوراک و استفاده از سطوح متعادل اسیدهای آمینه ضروری در خوراک است.

    اهمیت توجه به نسبت های متعادل اسیدهای آمینه ضروری و غیر ضروری در خوراک طیور

    همانطور که می دانیم بر اساس توانايی پرنده در توانایی يا عدم توانایی ساخت اسيدهای آمينه می توان آنها را به دو دسته تقسیم بندی نمود:

    اسيدهای آمينه ضروری آنهايی هستند كه طيور قادر به ساختن آنها در حد رفع نياز در بدن خود نيستند و بايستی در جيره آنها مقدار كافی وجود داشته باشد. اسيدهای آمينه غير ضروری گروهی هستند كه بدن قادر به ساختن آنهاست. یکی از مؤلفه های قابل توجه در تنظیم پروتئین و تعادل اسیدهای آمینه خوراک اثر نسبت اسیدهای آمینه ضروری به غیر ضروری برعملکرد و ترکیب لاشه می باشد.

    مطالعات اخیر نشان داده که جهت دستیابی به بالاترین وزن و پروتئین لاشه، لازم است سطح مناسب اسیدهای آمینه ضروری در نسبت مشخص از پروتئین جیره تأمین شود. نسبت های ایده آل اسیدهای آمینه (نسبت به لیزین) برای احتیاجات نگهداری، نسبت به سایر اسیدهای آمینه (برای مثال ترئونین، تریپتوفان و اسیدهای آمینه گوگرد دار) ممکن است تا حد زیادی در مقایسه با نسبت ایده آل این اسیدهای آمینه برای تجمع پروتئین بیشتر باشد.

    برآوردهای صحیح از نسبت اسید های آمینه ایده آل چندین پیش نیاز دارد:

    1. جنس، سویه، جیره پایه و مرحله پرورش
    2. قابلیت هضم حقیقی اسیدهای آمینه در جیره پایه

    نکته حائز اهمیت در اینجا نسبت اسیدهای آمینه ضروری به غیر ضروری می باشد که در مطالعات صورت گرفته اثر معنی داری بر مصرف خوراک، وزن بدن، بازده لاشه، درصد پروتئین لاشه و چربی کل لاشه داشته است.

  • دستورالعمل

    سرانه مصرف: 8-4 کیلوگرم در تن خوراک ( بسته به شرایط گله و نوع جیره مصرفی)

    توجه: برای استفاده از سطوح بالاتر از سطح توصیه شده مکمل OptiMix با کارشناسان خدمات تخصصی شرکت سپاهان دانه تماس حاصل فرمایید

برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص محصول و نحوه مصرف آن
با کارشناسان مهندسی خدمات پس از فروش شرکت سپاهان دانه تماس حاصل فرمایید.

031-35080

اطلاعات تماس

از روش های زیر میتوانید با ما در ارتباط باشید:

  • آدرس: اصفهان، خیابان جی، ابتدای خیابان تالار، ساختمان سپاهان‌دانه

  • سامانه ندای مشاور: 35080-031

  • آدرس پست الکترونیک: info@sepahandaneh.com


تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شرکت  سپاهان دانه پارسیان می باشد.