پیش مخلوط های اکونومی سپاهان دانه با دارا بودن پروتئین عبوری ضمن کاهش سطح پروتئین خام جیره و کاهش هزینه های خوراک با تامین نسبت بهینه آمینو اسیدهای محدود کننده می تواند باعت حفظ تولید شیر گردد و بازدهی استفاده نیتروژن را افزایش دهد.
امروزه استفاده از مواد متراکم در جیره گاوهای شیری به دلیل افزایش پتانسیل ژنتیکی و پیشرفت سیستم های تغذیه ای اهمیت یافته است. هرچند کاهش کیفیت علوفه ها نیز بر این اهمیت افزوده است. تولید کنسانتره به شیوه سنتی دارای اشکالاتی است که می تواند تولید، سلامت دام و نهایتاً بهره وری را تحت تأثیر قرار دهند. اختلاف درجه ی خلوص مواد، خطاهای فرمولاسیون، توزین، میکس و نیز اشتباهات کارگری همواره احتمال نوسانات زیاد در ترکیب مواد مغذی کنسانتره های تولیدی را موجب خواهند شد. این در حالی است که با وقوع هر یک از این خطاها میزان انحراف از تأمین ریز مغذی ها به مراتب بیشتر خواهد بود. بازده خوراک که به آن بازده شیر یا بازده مصرف ماده خشک نیز می گویند، عبارت است از کیلوگرم شیر تولید شده به ازای کیلوگرم ماده خشک مصرفی. این شاخص برای تعیین حاشیه سود یک گاودار از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
یک روش ویژه برای جلوگیری از کاهش حاشیه سود، افزایش شیر تولید شده به ازای هر کیلوگرم ماده خشک مصرفی است به عبارت دیگر باید بازده خوراک افزایش یابد. نکته اصلی در افزایش سود گاودار از طریق افزایش بازده خوراک این است که مواد مغذی کمتری در مدفوع دفع شود. به عبارت دیگر قابلیت هضم و استفاده از مواد مغذی افزایش یابد. عوامل متعددی نظیر کیفیت علوفه، مرحله شیرواری، آسایش حیوان، افزودنی های خوراکی، نوع پروتئین جیره و غیره می توانند بر بازده خوراک تأثیر گذار باشند.
