با توجه به رابطه بين سلامتي و توازن فلور میکروبی روده، در سال‌های اخیر استفاده از پری بيوتيك ها به عنوان ترکیبات غذایی فرا سودمند با هدف کمک به تغيير تعادل باكتريايي روده به سمت باكتري هاي بالقوه مفيد مورد توجه قرار گرفته است. پری بیوتیک تغییرات مطلوبی را در روده غیرنشخوارکنندگان مانند طیور، خوک، خرگوش و غیره برای تقویت سلامت روده و بهبود کیفیت محصول نشان می‌دهد.در نشخوارکنندگان، پری بیوتیک باعث کاهش نیتروژن آمونیاک شکمبه، تولید متان، افزایش سنتز پروتئین میکروبی و افزایش وزن در گوساله‌ها می‌شود. موادی که به عنوان پری بیوتیک مصرف می‌شوند نبايد در بخش هاي فوقاني دستگاه گوارش هضم و جذب شوند، بلکه توسط آنزيم‌هاي ميكروبي ميكروفلور مفید روده تجزيه شوند و مواد متعددي ازجمله اسيدهاي چرب زنجيره كوتاه، اسيدهاي آمينه، پلي آمين‌ها، عوامل رشد، ويتامين‌ها و آنتي اكسيدان‌هاي غيرقابل ساخت را براي بهبود فعاليت عملكردي مخاط روده فراهم سازند. توليد اسيدهاي چرب زنجيره كوتاه و اسيد لاكتيك ناشي از تخمير پری بيوتيك منجر به كاهش pH روده مي شود كه شرايط مناسبي را براي رشد باكتري هاي اسيد لاكتيك فراهم مي كند.

ویژگی‌های یک پری بیوتیک مناسب

• بیماری‌زا نباشد.
• توسط آنزیم‌های گوارشی هیدرولیز نشده و از سطح اپیتلیال دستگاه گوارش جذب نشود.
• باعث غنی‌سازی یک یا تعداد محدودی از باکتری‌های مفید شود.
• باعث تغییر فلور میکروبی روده و فعالیت‌های آن‌ها شود.
• به راحتی با سایر مواد غذایی مخلوط شده در محیط روده پایدار باشد.
• مقاومت در برابر اسید معده و صفرا داشته باشد.
• تخمیر آن نباید منجر به تولید متابولیت سمی شود.
• سیستم ایمنی را تنظیم کند.
• جاذب مایکوتوکسین باشد.
• مقاوم به آنتی بیوتیک باشد.
• اقتصادی باشد.

انواع پری‌بیوتیک‌ها

پری‌بیوتیک پری‌گُلد

پری‌بیوتیک‌ها فیبرهای کربوهیدراتی غیر قابل هضم هستند که منبع کربن مناسبی برای رشد باکتری ها یا مخمرهای مفید در روده بزرگ می‌توانند باشند و به رشد آن‌ها کمک می‌کنند. از مهم ترین موادی که پتانسیل پری بیوتیکی داشته می توان به الیگوساکارید‌ها، نشاسته های مقاوم به هضم، اینولین اشاره کرد که ، به‌عنوان یک مکمل یا افزودنی برای ارتقای کیفیت سلامت به مواد غذایی اضافه می‌شوند.
از این رو با توجه به ضروریت استفاده از پری بیوتیک ها در خوراک، تولید یک پری بیوتیک حاوی مواد موثر تحولی شگرف در صنعت دام و طیور ایجاد می‌کند.
پری‌بیوتیک پری‌گلد حاوی ترکیبات موثره مانان الیگوساکارید ها، فروکتوالیگوساکارید ها، گلوکان ها، اینولین است که در ادامه به اختصار ویژگی های آن ها شرح داده می‌شوند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص محصول و نحوه مصرف آن با کارشناسان مهندسی خدمات پس از فروش شرکت سپاهان دانه تماس حاصل فرمایید.

اینولین

اینولین ها به عنوان فیبرهای غذایی محلول و قابل تخمیری شناخته می شوند که متعلق به خانواده فروکتان هستند . اینولین ها به دلیل فراوانی در منابع مختلف، جایگاه اول را در فهرست پری بیوتیک ها دارا می باشند. اینولین از نظر ساختار شیمیایی متشکل از واحدهای فروکتوز با پیوند های گلیکوزیدی منتهی شده به یک واحد گلوکز است. این نوع پیوندهای گلیکوزیدی توسط آنزیم های هیدرولاز گوارشی قابل تجزیه نیستند.مکانیسم اثر اینولین بر سلامت بدن به دو صورت مستقیم و غیر مستقیم دسته بندی می‌شود.
بیفیدیوباکتریوم‌های روده با تخمیر اینولین تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیر می‌کنند که باعث کاهش اسیدیته، افزایش تحرک روده ای و تقویت ایمنی روده در برابر عوامل پاتوژن می‌شود. یکی از اثرات دیگر مصرف اینولین کمک به جذب بهتر آب و الکترولیت‌ها، کلسیم، آهن و منیزیم است. همچنین اینولین به دلیل فعالیت آنتی اکسیدانی و اثرات ضد‌التهابی خود بطور غیر مستقیم بر سلامت دستگاه گوارش اثردارد.

فروکتوالیگوساکاریدها

فروکتوالیگوساکاریدها (FOS) قندهای گیاهی موجود در بسیاری از میوه ها و سبزیجات هستند که به طور مصنوعی هم تولید می‌شوند. ساختار شیمیایی آنها شامل زنجیره ای از واحدهای فروکتوز با یک واحد گلوکز انتهایی است. آنزیم‌های گوارشی انسان قادر به هیدرولیز این نوع پیوندهای گلیکوزیدی نیستند. FOS منبع خوبی از فیبر خوراکی محلول غیر قابل هضم است که از قسمت‌های ابتدایی دستگاه گوارش عبور کرده و در روده بزرگ توسط باکتری های مفید هضم می‌شود. بیفیدوباکتری های موجود در روده آنزیم با ترشح آنزیم بتا فروکتوزیداز موجب هیدرولیز FOS می‌شوند و باعث کاهش قابل توجهی در باکتری‌های خطرناک منتقله از طریق غذا، مانند سالمونلا، فوزوباکتریوم و کلستریدیوم می‌شوند. FOS اثراتی همچون کاهش یبوست و کاهش سطح تری گلیسرول، فسفولیپیدها و کلسترول سرم و نیز جذب بهتر کلسیم و منیزیم و مهار تولید آنزیم‌های ردوکتاز را دارا می باشد.

بتاگلوکان‌ها

بتاگلوکان‌ها پلی‌ساکاریدهای تشکیل شده از واحد های گلوکزبا اتصالات گلیکوزیدی می باشند که توسط آنزیم های گلوکانازدستگاه گوارش قابل تجزیه نیستند. نوع اتصالات و وزن مولکولی بتاگلوکان بین منابع گوناگون متفاوت است که روی ویسکوزیته بتاگلوکان در دستگاه گوارش اثر دارد.

مکانیسم های احتمالی بتاگلوکان به عنوان یک پری بیوتیک، تولید اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه بخصوص اسید‌استیک، اسید بوتریک و اسید پروپیونیک است که روی کاهش کلسترول و تأمین انرژی اثر دارد. همچنین بتاگلوکان ها به عنوان محرک سیستم ایمنی هم شناخته می شوند. هنگامی که بتاگلوکان ها به روده می رسند، توسط M-cell ها به سلول‌های سیستم ایمنی عرضه می شوند.M-cell ها سلول‌های اختصاصی انتقال ماکرومولکول‌ها از لومن گوارشی به بافت ها و غدد لنفاوی هستند. بتاگلوکان ها با عرضه به ماکروفاژها، سبب افزایش فعالیت بیگانه خواری و ترشح سایتوکاین ها ، اینترلوکین و… می گردند که تکرار این عمل سبب افزایش پاسخ ایمنی بدن می‌شود. تحریک سطوح بالای ایمنی غیر اختصاصی، نهایتا موجب فعال شدن لنفوسیت های B و T و افزایش سطح ایمنی اختصاصی می‌شود. همچنین بتاگلوکان باعث افزایش اثربخشی واکسن ها به ویژه واکسن بیماری نیوکاسل در جوجه ها می شوند.

مانان الیگوساکارید

الیگوساکارید مانان (MOS) یکی از مهم ترین ترکیبات پری بیوتیکی است که از دیواره سلولی مخمر ساکارومایسس سرویزیه حاصل می‌شود. MOS از طریق اتصال به تاژک‌ها و بلاک کردن لکتین باکتری های بیماری زا مانند اشریشیا اکلای و سالمونلا سبب آگلوتینه و تجمع این باکتری ها می‌شود و از کلونیزاسیون در دستگاه گوارش جلوگیری کرده و دفع آن‌ها را از سیستم گوارشی تسهیل می کند. علاوه بر این، فلور گوارشی مفید در روده از MOS به عنوان منبع انرژی برای رشد و تکثیر استفاده می کنند.

میزان مصرف پیشنهادی (طیور): 

دوره آغازین: ٠.٧۵-١/۵ کیلوگرم در تُن خوراک

دوره پایانی: ٠/۵ کیلوگرم در تُن خوراک

میزان مصرف پیشنهادی (دام):

گوساله: ۵-١٠ گرم در روز / راس

گاو شیری: ١٠-١۵ گرم در روز / راس