متیونین یک اسید آمینه ی ضروری و اولین اسید آمینه ی محدود کننده در تغذیه ی گاو های شیری می باشد. سطح پروتئین جیره تا حد زیادی به تأمین مقادیر روزانه ی مورد نیاز اسید های آمینه ی ضروری به ویژه متیونین بستگی داشته و در صورت مناسب بودن سطح متیونین و لیزین در خوراک مصرفی روزانه، می توان مقدار پروتئین جیره را کاهش داد. استفاده از اسیدهای آمینه ی عبوی به ویژه متیونین و لیزین عبوری علاوه بر ایجاد بالانس مناسب اسیدهای آمینه در جیره، به دلیل پوشش دهی مناسب تضمین خوبی برای عدم تخریب آ نها در شکمبه ی حیوان و در دسترس قرار گرفتن این اسیدهای آمینه در روده فراهم می نماید. در همین راستا، استفاده از منابع عبوری اسیدهای آمینه از تغذی هی بیش از اندازه ی پروتئین و زیان های اقتصادی و زیست محیطی ناشی از آن نیز پیشگیری می کند.
چرا از متیونین عبوری K+ استفاده کنیم؟
در جیره هایی با سطوح پروتئین متوسط و همچنین سطح بالای استفاده از کنجاله ی سویا به عنوان منبع اصلی پروتئینی جیره امکان تأمین متیونین مورد نیاز دام بدون افزودن منابع عبوری این اسید آمینه میسر نمی باشد. همچنین متیونین در منابع پروتئینی با قابلیت هضم بالا در شکمبه، توسط باکتری ها تا اندازه ی زیادی تخریب شده و پاسخ گوی نیاز دام برای عملکرد تولیدی مناسب نمی باشد. از این رو به منظور بهره وری کامل از محتوای پروتئینی جیره، بالانس اسید های آمینه و داشتن بهترین عملکرد استفاده از متیونین محافظت شده در شکمبه یک ضرورت اجتناب ناپذیر محسوب می شود. با پتاسیم به دلیل K+ غنی شدن محصول متیونین عبوری وابستگی مکانسیم جذب اسید های آمینه به یون پتاسیم در روده (سیستم انتقال فعال ثانویه) به افزایش زیست فراهمی متیونین کمک می نماید. متیونین عبوری به دلیل داشتن پوشش مناسب هنگام عبور از شکمبه با کمترین تخریب میکروبی، وارد شیردان می شود. پوشش متیونین عبوری در شیردان و ابتدای روده ی کوچک تحت تأثیر اسید و آنزیم به تدریج باز شده و متیونین را در محل جذب آن در روده در اختیار حیوان قرار می دهد.