باروری پایین در گاو شیری مسئلهای پیچیده بوده و چندین عامل در آن دخیل هستند که نمیتوان آن را جدا از سایر اختلالات بررسی نمود. مشکلات ناشی از زایمان به خصوص هایپوکلسمی، ورم پستان، لنگش و جفت ماندگی میتواند تأثیر منفی بر باروری گاو داشته باشد. تغذیه در پیشگیری از این اختلالات نقشی حیاتی ایفا میکند. جهت بهبود باروری گاوهای شیری ضروریست که از سلامت گاو، وضعیت بدنی صحیح در زمان زایمان و تغذیه میکروبهای شکمبه برای گسترش سلامت شکمبه، اطمینان حاصل کنیم. همچنین جیرهها باید حاوی مقادیر کافی مواد معدنی، عناصر کممصرف و ویتامینها بوده و به شکل قابل دسترس برای بافت هدف تعیین شده، فرموله شوند.
پنج راهکار عمده تغذیه ای مؤثر در باروری
- تغذیه مواد معدنی، خصوصاً وضعیت سلنیوم (به منظور جلوگیری از جفت ماندگی) و مس (برای پیشگیری از سقط جنین در اوایل آبستنی) بسیار مهم است. عناصر معدنی کممصرف همچنین برای حمایت سیستم ایمنی حیاتی هستند. برای مثال سطح پایینتر از حد نرمال روی پلاسما، بعد از زایش در گاوهای شیری با افزودن کیلات روی آلی به توانایی حیوان برای بهبود، کمک خواهد کرد. ارتقاء اکوسیستم میکروبی شکمبه با مصرف جیرههای بر پایه علوفه و استفاده از مخمرهای زنده.
هزینهی بالای پروتئین گیاهی و نگرانیها از دفع نیتروژن اضافی در محیط زیست، بر نیاز به استراتژیهای تغذیهای و مکملهای پروتئینی برای بهبود بکارگیری پروتئین تأکید دارد. افزودن منابع نیتروژن غیرپروتئینی آزاد شونده کند به منظور تأمین احتیاجات نیتروژن میکروبهای شکمبه بهویژه باکتریهای هضم کننده الیاف، و جایگزینی پروتئین های گیاهی جیره بایستی در نظر گرفته شوند. افزودن پروتئین میکروبی با پروفایل آمینواسیدی باکیفیت بالا، مشابه با میکروبهای شکمبه، به تأمین احتیاجات اسیدهای آمینه در گاوهای پرتولید و بهبود باروری گاوهای شیری کمک میکند. - پروتئین بیش از حد اثر منفی بر باروری دارد، باعث تولید اوره اضافی در بدن میشود، علاوه بر این به هزینههای انرژی حیوان اضافه میگردد. بخش کنسانتره جیره میتواند توازن پروتئین و همزمانی آن با انرژی را تصحیح کند.
- در طول تغذیه گاو خشک، جیره بایستی بر پایه علوفه با قابلیت هضم کم باشد. اگر جیرههای کم علوفه تغذیه شوند، لازم است از چاقی دام جلوگیری کرده و بدین منظور بایستی پر شدگی شکمبه حفظ گردد. ویتامینها و مواد معدنی، ضروری هستند بنابراین سطوح مناسبی از پیش مخلوطها با کیفیت خوب بایستی استفاده شوند.
- پیش از زایمان، گاوها را به جیرههای شیردهی سوق دهید. تغذیه با علوفههای با قابلیت هضم پایین را به منظور حفظ عملکرد شکمبه ادامه دهید. اما مقداری از جیرههای کاملاً مخلوط دوران شیردهی را به خوراک اضافه کنید. تأمین مواد معدنی گاوهای خشک حفظ شود. اگر جیرههای کاملاً مخلوط تغذیه نمیشود، پس باید در اوایل دوره انتقال یک جیره بر پایه علوفه که شامل علوفه قابل تغذیه دوران شیردهی است به آرامی وارد جیرهها شود. یک برنامه مدون جهت جلوگیری از تب شیر داشته باشید.
- بعد از زایمان، دستیابی به مصرف ماده خشک هدف در دوران شیردهی (طی سه هفته اول بعد زایمان) کمک شود. گاوها در مدت ماه اول بعد از زایش نباید بیش از 5/0 نمره وضعیت بدنی را از دست بدهند. دسترسی به جیرههای کاملاً مخلوط بایستی به صورت آزاد باشد. آمادهسازی جیرههای کاملاً مخلوط برای به حداقل رساندن عدم یکنواختی، به دقت انجام گیرد. از استفادهی الیاف بیش از حد بلند و نامرغوب برای میکس اجتناب شود. تغذیه با جیره غیر TMR باید با دسترسی آزاد به علوفه همراه با بخش کنسانتره باشد.
استفاده از راهکارهای تغذیهای فوق تاثیر به سزایی در بهبود باروری گاوهای شیری دارند.
