سبوس برنج و نقش آن در تغذیه طیور
سبوس برنج محصول فرعی صنعت تولید برنج و لایه سخت خارجی دانه برنج است که به هنگام فرآوری برنج قهوهای به برنج سفید برداشت می شود. در این مقاله، ما به بررسی پتانسیل سبوس برنج در خوراک طیور خواهیم پرداخت.
سبوس برنج و اهمیت آن
این ماده خوراکی شامل 10 تا 20 درصد از کل دانه برنج است و از لحاظ پروتئین و چربی غنی است، همچنین حاوی سطوح بالایی از ویتامین های گروه B، ویتامین E و برخی از عناصر معدنی مثل آهن، روی، فسفر و منگنز است.
محتوای مواد مغذی موجود در این ماده خوراکی (Batal and Dale, 2010)
- ماده خشک: 91%
- انرژی متابولیسمی: 2040kcal/kg (1000 kcal/lb)
- پروتئین خام: 13/5%
- متیونین: 0/17%
- سیستئین: 0/10%
- لیزین: 0/50%
- تریپتوفان: 0/10%
- ترئونین: 0/40%
- چربی خام: 5/9%
- فیبر خام: 13/0%
- خاکستر: 11/0%
- کلسیم: 0/10%
- فسفر کل: 1/70%
- فسفر غیر فیتات: 0/24%
استفاده از سبوس برنج در خوراک طیور:
با توجه به ترکیب غذایی غنی، این محصول می تواند به عنوان یک مکمل تغذیه ای واقعاً ارزشمند در تغذیه طیور استفاده شود.
پروتئین در سبوس برنج به رشد سریع تر عضلات در طیور کمک می کند، در حالی که فیبر برای سلامت دستگاه گوارشی حیوانات بسیار مفید است. همچنین، ویتامین ها و مواد معدنی موجود در سبوس برنج عملکرد آنزیمی، سلامت پوست و پر و تولید انرژی را افزایش می دهند.
محدودیتهای استفاده از سبوس برنج
این محصول تا حد زیادی مستعد فساد می باشد، حاوی میزان بالایی فیتات و بازدارنده های آنزیمی (بازدارنده تریپسین) است و فیبر بالایی دارد. این خصوصیات موجب محدودیت استفاده از آن در جیره طیور می شود.
بسته به ناحیه جغرافیایی منشأ برنج و سطح آنزیم های مکمل مورد استفاده، حداکثر 20 الی 10 درصد در جیره مرغهای گوشتی توصیه می شود (Martin and Farrell, 1998a).
Gallinger و همکاران (2004) گزارش کردند استفاده از 20% سبوس برنج در جیره مرغهای گوشتی موجب کاهش عملکرد رشد می گردد. بعلاوه افزودن تنها 10% از آن کارآیی خوراک و محتوای خاکستر استخوان ساق پا را کاهش می دهد. محققین توصیه کرده اند که قبل از 21 روزگی، نباید در جیره مرغهای گوشتی مورد استفاده قرار گیرد.
استفاده از آنزیم های خوراکی مانند فیتاز بههمراه سبوس برنج در افزایش قابلیت دسترسی فسفر و بهبود عملکرد طیور نقش مهمی ایفا می کند.