نقش اسیدهای آمینه بر سیستم ایمنی

کمبود پروتئين جيره (سوءتغذيه پروتئين) يا آمينواسيدها اثرات مخرب طولاني مدتي بر سيستم ايمني مي‌گذارند و حساسيت حيوانات و انسان‌ها را به بيماري‌هاي عفوني افزايش مي‌دهند (Li و همکاران، 2007). در 15 سال گذشته، مکانيسم‌هاي سلولي و مولکولي بنيادي براي کشف اين اثرات آغاز شده است (Li و همکاران، 2007). کمبود پروتئين جيره، غلظت اغلب اسيدهاي‌آمينه را در پلاسما کاهش مي‌دهد (Li و همکاران، 2007). يافته‌هاي حاصل از مطالعات جديد نقش مهم اسيدهاي آمينه در واکنش‌هاي ايمني را از طريق 1) فعالسازي لنفوسيت‌هاي T، لنفوسيت‌هاي B، سلول‌هاي کشنده طبيعي و ماکروفاژها، 2) تنظيم بيان ژن و تکثير لنفوسيت‌ها، 3) توليد آنتي‌بادي‌ها، سيتوکين‌ها و ديگر مواد سيتوتوکسيک، نمايان ساخته است (Li و همکاران، 2007).

افزايش مطالعات نشان مي‌دهد که مکمل‌هاي اسيدهاي‌آمينه در جيره حيوانات و انسان‌ها بر خلاف سؤتغذيه و بيماري‌هاي عفوني، وضعيت ايمني را بهبود بخشيده و در نتيجه شيوع بيماري و مرگ‌و‌مير کاهش يافته است (Li و همکاران، 2007). همچنين اين مطالعات مي‌تواند پايه علم نويني در مورد بيوشيمي و فيزيولوژي اسيدهاي‌آمينه و نقش آن‌ها در سيستم ايمني باشد (Li و همکاران، 2007). علم جديد در مورد متابوليسم اسيدهاي آمينه در لوکوسيت‌ها، براي جلوگيري از بيماري‌هاي وابسته به سيستم ايمني حياتي است (Li و همکاران، 2007).

مطالعات جديد بيان کننده آن است که کمبود پروتئين جيره، غلظت اغلب اسيدهاي آمينه را در پلاسما کاهش داده (Wu و همکاران، 1999) و سيستم ايمني را به خطر مي‌اندازد. اين امر يک مشکل تغذيه‌اي مهم براي مردم کشورهاي در حال توسعه و مردم فقير کشورهاي توسعه‌يافته است (Woodward، 1998 و Dasgupta و همکاران، 2005). بنابراين علاقه زيادي براي يافتن نقش اسيدهاي‌آمينه در وظايف سيستم ايمني پستانداران، پرندگان، ماهي‌ها و ديگر گونه‌ها وجود دارد (Calder، 2006؛ Grimble، 2006؛ Kim و همکاران، 2007؛ Roch، 1999). به‌هر‌حال در سال‌هاي اخير، مکانيسم‌هاي سلولي و مولکولي بنيادي براي کشف اين اثرات آغاز شده است (Calder، 2006؛ Field، 2005؛ Newsholme و همکاران، 2003؛ Yaqoob وهمکاران، 1997؛ Wu و همکاران، 1992).

دانلود مقاله